اردوگاه شهید رجایی

شمس‌الدین محمد متخلص به حافظ و ملقّب به لِسان‌الغیب از شاعران پارسی‌زبان در قرن هشتم هجری بود. برخی گفته‌اند وجه تخلص و شهرت او به حافظ، آن است که او، حافظ قرآن بوده و بسیاری از ابیات او ترجمان مفاهیم قرآنی است.

حافظ شاعرِ تمام زمان هاست و کلامش وصفِ حال تمامیِ احوال! نمی شود غزلی از حافظ خواند و حال خود را در آن نیافت. کلام حافظ از امید برمی خیزد و خواندنش انسان را امیدوار می سازد، مگر می شود حافظ خواند و رد ایمان و توکل را ندید؟

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند 

چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

ایران زمین، گنجینه ای ارزشمند از انسان های بزرگ و ناب بوده، هست و خواهد بود، انسان هایی که در تمامی عرصه ها در جهان چونان نگین می درخشند و نام و یادشان جاودان است.

اگر تمایل دارید، به ما درکافه کتابِ اردوگاه بپیوندید تا باهم غزلیات حافظ را بشنویم و بخوانیم.